Хорвоогийн  хамгийн аугаа хайр, сайхан сэтгэлийн бэлгэдэл нь эх хүн.  Угтаа эх хүн болж энгэртээ эрдэнэ тэвэрнэ гэдэг атга будаа дээш цацахад зүүний үзүүрт тогтох ганц ширхэг будаатай адил хүсээд заяахгүй хувь тавилан.  Гэтэл биеэ хувааж, зовлогоо зулгаан байж төрүүлсэн бяцхан үрээ хог мэт үзэн хаяж, төөрүүлсэн тохиолдол сүүлийн үед нэмэгдэх болжээ. Эх, хүүхдийн эрүүл мэндийн үндэсний төвд л гэхэд хүүхдээ төрөнгүүт нь хаясан тохиолдол 2015 онд 10, 2016 онд ес бүртгэгдсэн байх юм. Саяхан л гэхэд төрүүлсэн үрээ хогийн цэгт хаяж явсан хэрэг гарсан.

Энэ сарын 23-24-нд шилжих шөнө Сүхбаатар дүүргийн долдугаар хороо, МУБИС-ийн оюутны байртай залгаа хогийн цэгээс 3800 кг жинтэй нярай хүүхдийн хөлдсөн цогцос олдсон нь олны сэтгэлийг сэрдхийлгэсэн юм.  Эрэгтэй хүүхдийн цогцос эхсээсээ салаагүй байсныг эх сурвалжууд онцолж байсан. Энэ хэргийг эдүгээ тус дүүргийн цагдаагийн нэгдүгээр хэлтсийнхэн шалгаж, төрүүлсэн эхийг нь эрэн сурвалжилж байгаа юм. Өмнө нь үүнтэй төстэй хэрэг 2006 онд гарч байжээ. Тухайн үед Гандангийн орчмоос эхэстэй нь хаясан нярай хүүхдийн цогцос олдож байсан бөгөөд эл хэрэгт төрүүлсэн эх нь холбоотой болохыг албаныхан тогтоож байсан гэдэг.  Түүнчлэн, өнгөрөгч онд ой долоон сартай охиноо хүйтэн орцонд унтуулж орхисон хэрэг мөн гарч, цагдаагийн байгууллага шуурхай илрүүлж байсныг  хүмүүс одоо ч санаж буй биз.

Тэр үед төрсөн эх нь "Хүүхдээ өсгөх боломжгүй” гэх шалтгаанаар хаяж явснаа мэдүүлсэн байдаг. Эрүүл мэндийн байгууллагын мэдээллээр хяналтгүй төрөлт ч энэ төрлийн гэмт хэрэгтэй холбоотой байдаг ажээ. Нийт жирэмсэн эмэгтэйчүүдийн 80-85 хувь нь л оршин суугаа хороо, дүүрэгтээ жирэмсний хяналтад орсон байдаг бол үлдсэн хувь нь хяналтад оролгүй явсаар эмнэлгийн бус газарт төрдөг байх юм. Жирэмсний хяналтад ордоггүй ээжүүдийн дийлэнх нь оюутнууд,  орон нутгийн эмзэг давхаргынхан, орон гэргүй тэнэмэл эхчүүд  байдаг ажээ. Тэдний ихэнх нь хаягийн зөрчилтэй, иргэний үнэмлэхгүй байдаг төдийгүй  хаана хяналтад орохоо мэдэхгүй явсаар төрдөг байх юм.

Хөдөө, орон нутгийн оюутнууд ч мөн хаана хяналтад орохоо мэдэхгүй явсаар төрөхийн өмнөхөн л эмчид очиж, эцэстээ хүүхдээ төрүүлээд хаяж явах тохиолдол байдаг ажээ. Хүүхдээ хаяж, орхино гэдэг гэмт хэрэг. Хэн ч энэ хэргийн хариуцлагаас мултрахгүй. Эрүүгийн хуулийн 117 дугаар зүйлд "Төрүүлсэн болон үрчлэн авсан хүүхдээ хаясан, төөрүүлсэн бол хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээг тавин нэгээс хоёр зуун тавь дахин нэмэгдүүлсэнтэй тэнцэх хэмжээний төгрөгөөр торгох, хоёр зуун тавин нэгээс гурван зуун цаг хүртэл хугацаагаар албадан ажил хийлгэх, эсхүл гурваас дээш зургаан сар хүртэл хугацаагаар баривчлах ял шийтгэнэ”, мөн "Энэ хэргийн улмаас хүүхдийн амь нас хохирсон, бусад хүнд хор уршиг учирсан бол таван жил хүртэл хугацаагаар хорих ял шийтгэнэ” гэж тусгасан байдаг.

Тиймээс ч хуулийн хариуцлагаас зугтах, эрх хэнд ч байхгүй. Угтаа нэг хэсэг нь хүсээгүй жирэмсэлж, хүүхдээ хаяж голж байхад нөгөө талд нь хүүхдийн цангинах инээд, уйлах дууг сонсч, бяцхан хөл гарыг нь үнсэн баярлаж, бүүвэйн дуу аялах хувь дутсан эмэгтэйчүүд  ямар их байдаг гэж санана. Үнэхээр хүүхдээ өсгөх боломжгүй юм бол хаяж, амийг нь бүрэлгэн бүх насаараа "алуурчин” нэр зүүж явахын оронд  хүүхэд хүссэн олон мянган гэр бүлд үрчлүүлж яагаад болохгүй гэж. Эсвэл асрамжийн газарт өгөөд өсгөж болно. Хүүхэд хог биш. Хорвоод ирэхдээ л идэх хоол, өмсөх хувцастайгаа ирдэг бяцхан сахиусан тэнгэрүүдийг өрхийн  амьжиргааны төвшин доогуур, өсгөж чадахгүй гэх шалтгаан,  эсвэл зүгээр л амин хувиа бодсон арчаагүй сэтгэлээр  хорвоогоос "хөөх” эрх хэнд ч байхгүй. Тэр ч бүү хэл, төрүүлсэн эхэд нь ч байх ёсгүй. Тийм зэрэмдэг сэтгэлтэн Монголын нийгэмд цөөн байгаасай.

Эх сурвалж: Монголын мэдээ